Wyzwania związane z nowymi przepisami o miejscach schronienia na osiedlach mieszkaniowych

Z początkiem 2026 roku w życie wejdą nowe przepisy, które zobowiążą deweloperów do projektowania miejsc doraźnego schronienia (MDS) w nowo budowanych budynkach. Nowe regulacje, które mają na celu poprawę bezpieczeństwa ludzkiego życia w sytuacjach kryzysowych, spotykają się z obawami przedstawicieli branży deweloperskiej. Wprowadzenie wymogu projektowania takich miejsc w miastach, zwłaszcza o gęstej zabudowie, rodzi pytania o realizację tych przepisów w praktyce, w tym o możliwości dostosowania projektów do nowych wymagań. Sytuacja, która może się pojawić w pierwszej połowie 2026 roku, z pewnością wymaga głębszej analizy, w szczególności pod kątem wykonania wymaganych modyfikacji w istniejących projektach.

Jakie problemy wiążą się z wymogami dotyczącymi ewakuacji w nowych przepisach?

Jednym z głównych punktów spornych jest zapis dotyczący wyjść ewakuacyjnych. Zgodnie z nowymi przepisami, powinny się one znajdować poza strefą zgruzowania, co w przypadku gęsto zabudowanych terenów miejskich może oznaczać konieczność prowadzenia ich poza granice działki inwestycyjnej. Deweloperzy wskazują, że w wielu przypadkach inwestorzy nie będą mieli dostępu do terenów, które umożliwiłyby realizację takiego wymogu. Taki zapis wywołuje obawy, ponieważ w zabudowie śródmiejskiej, gdzie dostęp do gruntów zewnętrznych jest często ograniczony, jego wprowadzenie może być praktycznie niemożliwe. Dodatkowo, brak wyjść ewakuacyjnych poza strefą zagruzowania może wpłynąć na bezpieczeństwo użytkowników budynków w razie kryzysu.

Jakie kontrowersje budzą nowe wytyczne przeciwpożarowe w kontekście budownictwa mieszkaniowego?

Kolejnym obszarem, który budzi wątpliwości, jest kwestia rozwiązań ograniczających rozprzestrzenianie się ognia i dymu. Zapis mówiący o konieczności stosowania takich rozwiązań w kontekście nowych budynków, szczególnie w odniesieniu do izolacji termicznej, nie wprowadza nowych wymogów. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ochrony przeciwpożarowej, deweloperzy są już zobowiązani do stosowania materiałów, które ograniczają ryzyko rozprzestrzeniania się ognia. Niemniej jednak, projekt nowego rozporządzenia przewiduje wprowadzenie bardziej szczegółowych wymagań dotyczących materiałów wykorzystywanych do izolacji ścian zewnętrznych, co w praktyce może zmienić sposób realizacji inwestycji. Przewiduje się, że materiałami wykorzystywanymi do ocieplania budynków będą mogły być tylko materiały o klasie reakcji na ogień A1 lub A2. To z kolei wpłynie na decyzje wykonawców i wybór materiałów budowlanych, co może doprowadzić do wzrostu kosztów inwestycji.

Jakie będą konsekwencje technologiczne wzrostu kosztów związanych z nowymi przepisami?

Wprowadzenie nowych zasad dotyczących ochrony pożarowej wiąże się z koniecznością stosowania drobniejszych materiałów termoizolacyjnych, w tym wyłącznie wełny mineralnej, która jest materiałem o wyższej odporności ogniowej. Z perspektywy technologicznej może to oznaczać znaczący wzrost kosztów budowy, ponieważ materiały takie jak styropian czy płyty poliuretanowe, popularne w budownictwie, nie spełniają nowych wymagań. Większe zapotrzebowanie na wełnę mineralną może doprowadzić do wzrostu cen materiałów termoizolacyjnych oraz wpłynąć na konkurencję na rynku budowlanym. Wiele firm, zwłaszcza małych i średnich producentów styropianu i PiR, może znaleźć się w trudnej sytuacji, gdyż koszty produkcji tych materiałów będą rosły, a rynek będzie się kurczył. Sytuacja ta może sprzyjać większym koncernom zagranicznym, które posiadają fabryki wełny mineralnej w Polsce, co może wpłynąć na nierówność konkurencyjną w branży budowlanej.