Przedstawiamy kryteria, jakie należy spełnić, aby móc starać się o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Dziś kolejny odcinek. W poprzednich przedstawiliśmy miedzy innymi, że tzw. normatywna powierzchnia może zostać zwiększona o 15 mkw. w sytuacji, w której razem z nami mieszka osoba poruszająca się na wózku inwalidzkim lub specyfika jej choroby powoduje konieczność zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Procedurę postępowania w tej sprawie zawiera ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
Istnieją jeszcze dwa przypadki, w których rzeczywista powierzchnia naszego lokalu może odbiegać od normatywnej.
- Pierwszy, gdy powierzchnia mieszkania nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż 30 procent Trudno sobie wyobrazić, aby 0,5 mkw. definitywnie decydowało o przyznaniu dodatku. Jeżeli jednak przekroczymy już granicę 30 proc. naddatku, wówczas należy uważać, że nie spełniamy kryterium powierzchniowego.
- Drugi, w przypadku gdy udział pokoi i kuchni w całkowitej powierzchni lokalu nie przekracza 60 proc. W takim przypadku rzeczywista powierzchnia może być większa od normatywnej 050 proc. Ma to miejsce na przykład w przypadku, gdy przedpokój jest nieproporcjonalnie duży w stosunku do innych pomieszczeń. Jeżeli mamy jakiekolwiek wątpliwości w kwestii powierzchni, trzeba zlecić pomiar mieszkania biegłemu.
Podstawa prawna
- Ustawa z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. nr 71, póz. 743) Art. 3,5,6,7.
- Ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. nr 123, póz. 776 ze zm.)
